มีบทกลอนที่นิยามเกี่ยวกับความรักไว้อย่างลึกซึ้งบทหนึ่งว่า
(2)
คือนำผึ้ง คือน้ำตา คือยาพิษ
คือหยาดน้ำ อมฤต อันชื่นชุ่ม
คือเกสร ดอกไม้ คือไฟรุม
คือความกลุ้ม คือความฝัน นั่นแหละรัก
...หลายคนคงอมยิ้มขณะที่อ่านกลอนบทนี้อยู่...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น