วันอังคารที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2552

11 การทำงานแบบคนไทยในสายตาของชาวต่างชาติ (ที่น่าคิด)

บทความนี้ได้มาจาก forward mail ของพี่ท่านหนึ่ง พออ่านแล้วรู้สึกสะอึกเหมือนกันนะเนี่ย แบบว่าต้องโดนกันสักข้อหนึ่งแหละ เลยอยากเอามาให้อ่านกันค่ะ
ร่วมแชร์ความคิดเห็นได้ที่นี่ ใครมีความเห็นอย่างไร มาคุยกันได้ค่ะ
ขอขอบคุณ ทุกความเห็นที่จะมีส่วนพัฒนาการทำงานของเราให้ดี และเข้าใจกันยิ่งๆขึ้นไป
ขอบคุณค่ะ ^_^

3 ความคิดเห็น:

  1. ได้ฟังแล้วรู้สึกแทงใจดำเหมือนกันนะ เพราะหลายๆข้อที่กล่าวมา ก็พบเห็นได้ทั้งหมดในสังคมการทำงานของเรา อ่านจบแล้วคิดทันทีว่า เอ่อ จริงของมันว่ะ
    แต่มาลองคิดกันดูดีๆอีกครั้ง ไอ้บรรดาข้อเสียเหล่านี้ ไม่ใช้ฝรั่งมันไม่เป็นนี้หว่า ตั้งหลายข้อ เห็นฝรั่งแย่ๆมีเยอะแยะ เช่น

    ความซื่อสัตย์
    เป็นกันทุกชาติแหละ เรื่องเล็กเรื่องใหญ่ โกหกเอาตัวรอดหนะมีเหมือนกันหมดแหละครับ

    ระบบพวกพ้อง
    ก็มีกันทั้งนั้น ฝรั่งมันทำกันเป็นเรื่องเป็นราว ล๊อบบี้กันเป็นระบบ มีบริษัทรับทำเรื่องนี้โดยเฉพาะด้วยซ้ำ หรือเรื่องบริษัท ญี่ปุ่นชอบจ้างกันเองก็ได้ยินกันบ่อยๆ สิ่งสำคัญอยู่ที่เราเอาส่วนรวมมาก่อน หรือว่าเอาพรรคพวกหละ

    ไม่แยกแยะเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว
    อันนี้อยู่ที่ความเป็นมืออาชีพของแต่ละบุคคลมากกว่านะ น่าจะะมีในทุกๆสังคมแหละ ว่าแต่สังคมเราดันมีไอ้คนประเภทชอบเม้าส์นี้เยอะหรือปล่าว

    ขาดความรับผิดชอบ ไม่ตรงต่อเวลา
    สังคมเรามีเยอะ ไม่ได้เป็นกันทุกคนนะ แต่มีไอ้ประเภทไม่ตรงเวลานี้เยอะจริงๆ และก็ทำกันเป็นนิสัย เป็นแบบอย่างที่ไม่ดี เสียจนกลายเป็นสันดานเสียกันทั้งสังคม เฮ้อ เรื่องง่ายๆแต่แก้อยากจริงๆ

    ทัศนะคติต่อการเปลี่ยนแปลง
    OKคนไทยอาจจะยังขาดเรื่องนี้กันมาก นั้นเป็นเพราะคนทำงานส่วนใหญ่ยังขาดความรู้ความเข้าใจ วิสัยทัศน์ที่จะมองในองค์รวม และการคิดในแง่บวก จึงไม่รู้ก็เลยกลัว พอกลัวก็เลยทำให้ปิดกั้นแนวความคิดใหม่ๆที่แตกต่างจากการทำงานในแบบเดิมๆ เพราะเดี๋ยวตนเองจะทำไม่ได้หรือจะผิดพลาด

    ไม่โต้แย้ง ไม่พูด ไม่ถาม ไม่เป็นไร
    อันนี้มันเกิดมาจากวัฒนธรรมไทยที่สั่งสอน กันมาให้เราเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน มีสัมมาคารวะต่อผู้ใหญ่ รู้จักลอมชอม ให้อภัย และไม่สร้างศัตรู ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นคุณค่าที่ดีงาม แต่สำหรับการทำงานนั้น เราต้องแยกแยะให้ออกระหว่างความเกรงใจกับหลักการที่ถูกต้อง เราต้องมีความซื่อสัตย์กับหน้าที่การทำงานที่เรานั้นรับผิดชอบอยู่ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทำงานกับฝรั่ง เราต้องเข้าใจวัฒนธรรมการทำงานของเขา จึงจะทำงานได้อย่างประสบความสำเร็จ การกล้าแสดงออกอย่างรู้กาละเทศะจึงจะเป็นยอดคน
    แต่ไอ้ประเภทเอาแต่พูดว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไร แล้วพอถึงเวลามีปัญหา ก็ถูๆไถๆตอบข้างๆคู ไม่แสดงความรับผิดชอบนี่ไม่ใช่การขี้เกรงใจแล้วนะคร๊าบ ไอ้คนแบบนี้มันใช้ไม่ได้

    คนไทยนั้นส่วนใหญ่รักสบายครับ ชอบไอ้ประเภททำง่ายได้ผลเร็วๆ หรือประเภทรวยง่ายๆแบบถูกหวย ฝันลมๆแล้งๆว่าจะรวยแต่นั่งกระดิกเท้าไม่ทำอะไร ก็เลยถูกหลอกกันง่ายๆ เสียเงินไปกับเรื่องบ้าๆบอกันเสียเยอะครับ
    ไอ้พวกที่มันรู้นิสัยเสียของคนไทยดี มันก็มาหลอกเอาเงินกันไปได้เป็นกอบเป็นกำ ไม่ว่าจะเป็น ชิงโชค เล่นหุ้น เล่นแชร์ ขายตรง เครือข่ายเฮงๆ รวยๆ ทำงานอยู่กับบ้านได้เงินเดือนละ 1xx,xxx มีกันเต็มไปหมด รวยกันเฉพาะกิจจริงๆ แต่รวยกันแต่ไอ้เจ้าของกับพรรคพวกมันนะ ที่เหลือไว้คือคนไทยส่วนใหญ่จนเหมือนเดิม!

    กับอีกจำพวกหนึ่งก็คือ ตามใจฉัน คือประเภทคิดจะทำอะไรก็เอาอารมณ์เป็นที่ตั้ง อยากทำก็ทำ ไม่อยากก็ไม่ทำ บางจำพวกกระแดะทำตนเป็นศิลป เป็นติสต์อีกแหนะ และพอจะำทำอะไรทีก็ต้องทำในแบบของฉัน ถ้าไม่ใช่แบบฉัน ฉันไม่ทำนะ และไม่ยุ่งไม่เกี่ยวไม่รับผิิดชอบด้วย แค่นั้นยังไม่พอ ยังคอยแช่งให้คนอืืนที่เขาทำงานผิดพลาดอีก เพื่อที่จะได้พูดว่า "บอกแล้ว...เป็นไงหละ...." คอยแต่ละสมน้ำหน้า สะใจกับความชิบหายของคนอื่น ไม่ได้ดูตัวเองเลยว่า แ่_่ง เกิดมาไร้ค่า ไม่ได้สร้างสรรค์แล้วยังทำลายอีก (ไอ้คนประเภทนี้ต้องไล่มันไปอยู่บนดอย เฮ้ยไม่ได้ เดี๋ยวไปหนักแผ่นดินชาวเขาชาวดอยเค้าอีก ต้องให้มันเป็นอยู่กันในถ้ำ ปลีกวิเวกจากสังคมกันไปเลย)

    มีคนเคยบอกผมว่า ไอ้ที่ประเทศเรามันไม่เจริญหนะ ก็เพราะมีไอ้พวกรักสบาย กับ ไอ้พวกตามใจฉันเสียเยอะ อาจเป็นเพราะชนชาติเรามันอยู่อย่างสบายกันมาตลอด ภูมิประเทศอุดมสมบูรณ์ อากาศดีตลอดทั้งปี สมัยก่อนๆไม่ต้องดิ้นรนมากก็ยังไม่อดตาย ไม่เหมือนยุโีีรปหรืออเมริกาที่ภูมิประเทศกันดาร เป็นเทือกเขา ราบสูง หนาวเหน็ด แล้งแค้น ปลูกอะไรก็ยาก จึงต้องใช้ชีวิตต่อสู้แก่นแย่งกันมาตลอดเป็นพันๆปี
    แล้วที่บอกว่าไม่เจริญเนี้ย ก็เพราะว่าไปเอาคำว่าเจริญในแบบฝรั่งมาเป็นตัววัด ก็เพราะอยากจะเป็นแบบเค้า มีเงินมาำกๆ มีวัสดุเยอะๆแล้วคิดว่าเป็นผู้เจริญแล้ว พัฒนาแล้ว แต่ยังใช้ชีวิตแบบเดิมๆก็แล้วจะไปแข่งเงินกับเค้าได้อย่างไรหละ แค่เริ่มคิดก็ผิดทางแล้วคร๊าบ

    ถ้าเรารู้จักตนเอง ทำงานอย่างมีหลักการ มีความมุ่งมั่นตั้งใจจริง การทำงานในแบบวิถีแบบไทยๆก็ประสบความสำเร็จได้ไม่ยาก อีกทั้งยังสุขกาย สบายใจไม่ต้องไปดิ้นรนด้วยความละโมบ เพื่อตามล่าหาเปลือกที่ไร้ีค่าเมื่อเวลาของเราหมดลงด้วย...

    ตอบลบ
  2. เหมือนมีอีกบทความซ้อนอยู่ในอีกบทความ...
    อื้มมมมมมมมมม...
    ....... . .. . ..

    ตอบลบ
  3. ไม่ระบุชื่อ16 ตุลาคม 2552 เวลา 14:51

    เมามันส์ส์ส์ส์ส์ส์........เอาอีก...เอาอีก

    ตอบลบ